TINULAK AKO PALAYO NG MAYAMAN NA MAGULANG NG ASAWA KO — PERO HINDI NILA ALAM, AKO PALA ANG TUNAY NA NAGMAMAY-ARI NG LAHAT

AKALA NILA MAHIRAP LANG AKO — HINDI NILA ALAM, ISA AKO SA PINAKAMALAKAS NA TAO NA MASAKIT NILA

Ako si Rica, 25 taong gulang.

Lumaki akong mahirap.

Luma ang bahay.
Butas ang bubong.
Isang fan ang bumubuhay sa kwarto.

Pero kahit gano’n…
marunong akong mangarap.

Hanggang sa nakilala ko si Daniel.

Tahimik siya.
Mabait.
Simple.

Pero hindi ko alam…

anak pala siya ng isang milyonaryo.

ANG BIYENANG HINDI AKO TININGNAN BILANG TAO

Noong nakilala ako ng nanay niya…

Hindi siya ngumiti.

Hindi niya kinuha ang kamay ko.

Tiningnan niya mula ulo hanggang paa.

At sinabi niya:

“Ito na ‘yon?
Ito lang napili mo?”

Nanlamig ang buong katawan ko.

Hindi ako umiyak.

Hindi ako sumagot.

Ngumiti lang ako.

Pero sa loob ko…

gusto kong mawala.

ANG ARAW NA PINAALIS AKO SA BAHAY NILA

Isang araw, tinawag niya ako sa sala.

May envelope sa mesa.

May pera sa loob.

Marami.

At ang sabi niya:

“Malayo ka sa mundo namin.
Kunin mo ‘yan at layuan mo ang anak ko.”

Tahimik akong tumayo.

Hindi ko hinawakan ang pera.

At sinabi ko:

“Hindi niyo ako mabibili.”

Ngumisi siya.

“Tingnan natin hanggang kailan ka tatagal.”

ANG KASAL NA HINDI SILA NAGDIWANG

Nagpakasal kami ni Daniel.

Tahimik lang.
Walang engrande.
Walang party.

Walang ni isang miyembro ng pamilya niya ang dumalo.

Pero masaya kami.

O…

akala ko lang pala.

ANG AKSIDENTE NA NAGBAGO NG LAHAT

Isang gabi…

naaksidente si Daniel.

Nasa ICU siya.

Kailangan ng malaking pera.

At biglang…

lumitaw ang pamilya niya.

Pero hindi para alagaan siya.

Kundi para…

ako ang sisihin.

“Kung hindi ka niya pinili, hindi siya mapupunta sa ganito!”

Nakatungo lang ako.

Hindi ako nagsalita.

Hindi pa.

ANG PANGALAN KO NA HINDI NILA ALAM

Lumapit ang isang abogado.

May hawak na folder.

Binuksan niya sa harap ng lahat.

At sinabi:

“Sa kaso na ito… ang legal owner ng Ariella Group ay narito.”

Tumingin ang lahat sa paligid.

Tumingin sila sa akin.

At sinabi niya ang pangalan ko:

“Ms. Rica Alvarez.”

Tahimik ang buong kwarto.

ANG TUNAY NA PAGKATAO KO

Ako pala…

ang anak ng totoong founder ng isang malaking company.

Pinili kong mamuhay ng simple.

Itinago ko ang apelyido ko.

Gusto ko ng tahimik na buhay.

Hindi ko ginamit ang yaman ko.

Hanggang sa araw na iyon…

nung kailangan ko na.

ANG MGA SALITANG BINAGSAK KO SA HARAP NILA

Tumingin ako sa biyenan ko.

Tahimik.

Matibay.

At sinabi ko:

“Noon, tinanong niyo kung hanggang kailan ako tatagal.
Ngayon alam niyo na.”

Wala siyang masabi.

Hindi siya makatingin sa mata ko.

EPILOGO — ANG BABAENG MINAMALIIT, PERO HINDI NABILI

Nabuhay si Daniel.

Umalis kami sa bahay ng mga magulang niya.

Hindi dahil galit kami.

Kundi dahil…

hindi lahat ng mayaman ay marunong rumespeto.

At ako?

Hindi ko kailangang patunayan ang sarili ko.

Kasi sa simula pa lang…

ako na ang may hawak ng lahat.