Biglang bumulong ang anak ko: “Mama, may iba si Papa… kukunin nila lahat ng pera mo…”

Agad kong kinansela ang aking business trip para gawin ang isang bagay. At makalipas ang tatlong araw…

Ako si Liana, 36 taong gulang, nakatira sa Quezon City, at nagtatrabaho bilang Operations Manager sa isang kumpanya ng organic food. Ang kasal namin ni Marco ay mahigit isang dekada na – akala ko ay kilala ko na siya nang lubusan. Hanggang sa gabing iyon.

Ang Bulong na Nagpayelo sa Aking Dugo

Gabing iyon, nag-iimpake ako para sa apat na araw na business trip sa Cebu. Ang anak kong si Kian, na walong taong gulang pa lang, ay biglang tumayo sa pintuan ng kwarto. Yakap-yakap niya nang mahigpit ang kanyang Pikachu stuffed toy, at namumula ang mga mata na parang kakatapos lang umiyak.

Nagulat ako: “Kian, bakit gising ka pa?” Lumapit siya nang dahan-dahan at humawak sa laylayan ng damit ko: “Mama… may iba si Papa… at kukunin nila lahat ng pera mo…”

Nanigas ako sa kinatatayuan ko. Bumigat ang hangin sa paligid. “Kian… saan mo ‘yan narinig?” Nanginginig niyang sagot: “Narinig ko si Papa sa telepono. Sabi niya: ‘Pirmahan mo lang pangalan niya, hindi niya malalaman.’ Tapos may babaeng tumawa… Natakot ako kaya tumakbo ako sa kwarto.”

Nanlamig ang mga kamay ko. Napansin ko ang pagbabago ni Marco nitong mga nakaraan: laging hawak ang cellphone, laging late umuwi, at iniiwasan ang sabay na pagkain. Akala ko pressure lang sa trabaho. Pero ngayon, gumuho ang lahat. Tiningnan ko ang bukas na maleta, tapos tiningnan ko ang anak ko. Kinansela ko ang business trip.

Walang pag-aalinlangan.

DAY 1 – ANG PAGSISIMULA NG IMBESTIGASYON

Kinabukasan, maagang-maaga pumasok si Marco sa trabaho, bagay na hindi niya karaniwang ginagawa. Nagkunwari akong walang alam. Pagkasara ng pinto, binuksan ko agad ang laptop at nag-login sa lahat ng aming financial accounts. Ilang minuto lang ang lumipas… Isang transaction na nagkakahalaga ng 300,000 pesos ang inilipat tatlong araw na ang nakakaraan sa account ng isang nagngangalang Trizia Mae.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Kilala ko siya. Si Trizia Mae – ang cashier sa pinagtatrabahuhan ni Marco. Bata, maganda, at laging nakangiti kay Marco tuwing dumadalaw ako doon.

Ipinagpatuloy ko ang pagche-check: maraming maliliit na transactions ang sunod-sunod na inilipat. Wala nang duda. Tinawagan ko agad si Attorney Santos, ang abogado na tumutulong sa kumpanya namin. Ikinuwento ko ang lahat. Seryoso niyang sinabi: “Ms. Liana, hindi lang ito simpleng pambababae. Ito ay dissipation of marital assets (paglustay ng ari-arian ng mag-asawa). Muntik ka nang umalis papuntang Cebu – timing ang ginawa nila.” Parang nahulog ang puso ko. “Bigyan mo ako ng tatlong araw para sa resulta,” sabi niya. Tatlong araw.

Tatlong araw para malaman kung kukunin ba ng asawa ko ang lahat sa akin.

DAY 2 – ANG MGA NAKATAGONG DOKUMENTO

Kinahapunan, sinundo ko si Kian. Pagkasakay niya sa kotse, bumulong siya ulit: “Mama… narinig ko na naman si Papa kaninang umaga. Sabi niya tatapusin na raw ang mga papel ngayong gabi.” Kinilabutan ako.

Nang gabing iyon, habang naliligo si Marco, palihim akong pumasok sa kanyang study room/home office. Sa kanyang computer, may folder na may label na “Work”. Matapos ang ilang hula sa password, nabuksan ko ito. Sa loob, may tatlong files:

1. Petition to Sell para sa bahay namin sa Quezon City – na may pirma lang ni Marco.

2. Special Power of Attorney para i-withdraw ang lahat ng laman ng joint savings account namin.

3. Loan Application para isangla ang mga ari-arian ng pamilya.

Nahilo ako. Balak ibenta ni Marco ang bahay? Si-simutin ang pera? Isasangla ang mga ari-arian na nakapangalan sa aming dalawa? Para kanino? Para saan? Labing-isang taong pagtitiwala… ito lang pala ang kapalit.

DAY 3 – ANG PAGLANTAD NG KATOTOHANAN

Umaga pa lang, tumawag na si Atty. Santos: “May impormasyon na ako. Kailangan mong kumalma.” Pinigil ko ang hininga ko. “Nagpaplano sina Marco at Trizia Mae na magbukas ng online gaming shop. Gusto nilang gamitin ang ipon mo bilang kapital.” Natigilan ako. “Pero hindi lang ‘yan,” dagdag niya.

“Ang gaming shop na ‘yun ay HINDI TOTOO. Modus ‘yun ni Trizia para makakuha ng pera. Nakapanloko na siya ng ibang tao noon.” Nanlamig ang buong katawan ko. Kung natuloy ako sa Cebu… Kung hindi ako nakinig kay Kian… Kung pinirmahan ko ang mga papel… Mawawala ang lahat.

ANG GABI – ANG SANDALI NG PAGPAPASYA

Alas-6 ng gabi, nagmamadaling pumasok si Marco sa bahay: “Liana, may papapirmahan lang ako sa’yo, mga simpleng dokumento lang.” Ngumiti ako nang mapait: “Anong mga papel ‘yan?” Iniabot niya ang tatlong folder na nakita ko sa computer. “Investment lang ‘to. Pirmahan mo na.” Tinitigan ko siya nang diretso sa mata: “Balak mong ibenta ang bahay, i-withdraw ang savings, at isangla ang lahat… para ibigay kay Trizia Mae, tama ba?”

Namutla si Marco. “A… anong sinasabi mo?” “Alam ko ang lahat.” Sa sandaling iyon, pumasok si Atty. Santos kasama ang representante ng bangko. Sumigaw si Marco: “Siniset-up mo ba ako?!” Kalmado akong sumagot: “Hindi. Pinoprotektahan ko lang ang anak ko at ang ari-arian ng pamilya namin.”

Agad na i-nifreeze o pansamantalang hinarang ang lahat ng joint accounts para sa imbestigasyon. Pinaalis muna si Marco sa bahay. Hinawakan ni Kian ang kamay ko nang nanginginig, pero mas payapa na siya ngayon.

MAKALIPAS ANG TATLONG ARAW – ANG PAGBAGSAK NI MARCO

Tumawag ang abogado: “Nailipat na ni Marco ang mahigit 200,000 pesos sa account ni Trizia. At ngayon… naglaho na parang bula ang babae.” Napabuntong-hininga ako. Kahit niloko ako, masakit pa ring marinig ‘yun. “Dahil kumilos ka agad,” sabi ng abogado, “Naisalba mo ang bahay, ang bank accounts, at ang lahat ng personal mong ari-arian.”

WAKAS – AT PANIBAGONG SIMULA

Nagsampa ako ng annulment. Humingi ng tawad si Marco, sinabing na-uto lang siya. Sinagot ko siya: “Walang nag-uto sa’yo. Pinili mo ‘yan.” Ibinigay ng korte sa akin ang kustodiya kay Kian. Hiniwalay na nang tuluyan ang aming pananalapi.

Isang gabi, umupo si Kian sa kandungan ko at bumulong: “Mama… sorry kung pinaiyak kita…” Niyakap ko nang mahigpit ang anak ko. “Hindi, Kian. Ikaw ang nagligtas sa akin.”

Pagkatapos ng bagyo, nagsimula kaming muli ng anak ko. Ang bagong buhay ko ay nagsimula sa sandaling nakinig ako sa bulong ng aking anak.